Frederik van Egmont (ca 1440 – 1521) was heer van IJsselstein, graaf van Buren en Leerdam en raadslid-kamerheer van Karel de Stoute en Maximiliaan I van Oostenrijk. Ook was hij heer van Cranendonck en Eindhoven. Zijn bijnaam was: Schele Gijs.
Frederik was de tweede zoon van Willem IV van Egmont en Walburga van Meurs. Samen met zijn broers steunde hij de acties van hun vader in Gelre. Nadat de Bourgondiërs het hertogdom hadden veroverd, kreeg Frederik er belangrijke functies toebedeeld. In 1478 werd Frederik in Nijmegen gevangen genomen door aanhangers van Adolf van Gelre en zat er drie jaar gevangen (1478-81)[1]. Na zijn vrijlating stond hij bisschop David van Bourgondië bij in de Stichtse Oorlog (1481-83). In 1482 wist hij het beleg van IJsselstein te verijdelen door een troepen macht in Schoonhoven te verzamelen. In de jaren 1480 steunde hij de politiek van Maximiliaan I van Oostenrijk. In 1486 woonde hij diens kroning tot Rooms koning bij en in 1488 voerde Frederik een leger aan dat naar Brugge trok om Maximiliaan te ontzetten toen die daar werd vastgehouden.
In 1492 werd hij door Maximiliaan beleend met de titels graaf van Buren en graaf van Leerdam. In 1499 werd hij als ‘gezworen broeder’ toegelaten tot de Onze Lieve Vrouwebroederschap in 's-Hertogenbosch.[2] Het beleg van Franeker in 1500 was Frederiks laatste militaire actie.
